Jedan od prvih medicinskih opisa multiple skleroze dao je Vilijam Makenzi (1791-1886), škotski oftalmolog, opisavši slucaj dvadesettrogodišnjeg muškarca kojem je prvi simptom bolesti bio poremecaj vida, a pomoc u Londonu je potražio nakon pojave paralize. Ubrzo su se kod ovog bolesnika razvili i poremecaj govora (dizartrija) i urinarna inkontinencija (nemogucnost zadržavanja mokrace). Svi simptomi bolesti nestali su nakon dva meseca, ali su se, znatno pojacani, ubrzo ponovo pojavili.
Multiplu sklerozu, kao posebnu bolest, prvi put je 1868. opisao francuski neurolog Žan Marten Šarko (1825-1893). Patološke nalaze u svojim istraživanjima multiple skleroze Šarko naziva skleroza sa plakovima (fr. sclerose en plaques). Tri osnovna simptoma multiple skleroze, koja su poznata pod opštim nazivom Šarkoov trijas simptoma su: nistagmus, tremor i „pevajuci“ govor - dizartrija (što nije tipicno samo za multiplu sklerozu). Kod ovih bolesnika Šarko je primetio i promene u kognitivnim funkcijama opisavši ih kao „znacajno slabljenje pamcenja“ i „lagani gubitak ideja“.
I drugi strucnjaci pre Šarkoa opisivali su simptome, ilustrovali promene i klinicku sliku multiple skleroze. Najznacajniji medu njima su britanski profesor Robert Karsvel (1793-1857) i francuski profesor anatomske patologije Žan Krivije (1791-1873), ali nijedan od njih nije opisao multiplu sklerozu kao zasebnu bolest. Nakon Šarkoovog opisa multiple skleroze, posebne slucajeve ove bolesti opisali su još i Ežen Devik (1858-1930), Jožef Balo (1895-1979), Pol Ferdinand Šilder (1886-1940) i Oto Marburg (1874-1948).
Нема коментара:
Постави коментар